Chronisch vermoeid zijn

Het chronisch vermoeidheidssyndroom ME is erkend als ziekte. Eindelijk! Lang hebben de medici gedacht dat het allemaal maar tussen je oren zat en daarmee dus onzin. Het lijkt me geen pretje om voortdurend extreem moe te zijn en dan bovendien nog allerlei deskundigen om je heen te hebben die er niet in geloven. Dat is dan op twee fronten vechten tegen de bierkaai.

Ook als je niet direct in de zware ME categorie valt kun je toch last hebben van altijd moe zijn, chronische vermoeidheid op een wat draagbaarder niveau. Maar het is vervelend genoeg en kan je leven behoorlijk vergallen. Hier kom je dan op mijn terrein als therapeutisch begeleider. Want hoe kom je aan die vermoeidheid?

Het kan goed zijn dat je iets traumatisch wat ooit in je leven gebeurd is wegdrukt. Gebeurd is gebeurd, er is nu niets meer aan te doen! Het leven gaat door, nietwaar? De kwestie blijft daarmee onverwerkt en gaat ergens, heel diep in jouzelf, zijn eigen leven leiden. Het steeds maar wegdrukken kost eindeloos veel energie. Vind je het dan nog gek dat je steeds zo moe bent?

 

De kwestie is weliswaar onbespreekbaar geworden, maar wil toch gezien worden. Jammer voor jou en de jouwen, maar dit addertje zal vroeg of laat weer de kop opsteken. Helaas! Een woekerend, sluipend en zo goed als onzichtbaar ding dat aandacht vraagt en gezien wil worden. Is het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks, in de vorm van een ziekte bijvoorbeeld. Het kan ook zijn dat er een willekeurige aanleiding is waardoor je geraakt wordt en al je oude en nieuwe verdriet, het hele pakket zogezegd, in een keer naar buiten stroomt.

Het wordt tijd dat je serieus aandacht aan al die oude, onverwerkte rommel gaat geven. Het is tijd dat je jezelf bevrijdt van je sores. Kan dat dan? Ja, dat kan. Ik beweer niet dat er altijd een snelle oplossing voorhanden is. Mijns inziens helpt het al veel als je je bewust bent van wat er zich in jouzelf afspeelt. Dat zal je helpen om goede keuzes te maken. Ik denk dat hoe meer je je bewust bent van je kwetsbaarheid en ook van je talenten, hoe meer je in harmonie komt. Met je eigen eigen leven en daarmee met het grote alomvattende leven. Mooi, vind je niet?