Zaterdag was het 2 februari, de dag van Maria Lichtmis. Voor het eerst van mijn leven heb ik het gevierd, op mijn manier dan. Het is behalve een christelijk feest ook een natuurfeest dat bij de nieuwe heidenen soms Imbolc wordt genoemd. Het christelijke verhaal: Maria en Jozef nemen 40 dagen na de geboorte het kindje Jezus mee naar de tempel. Daar ontmoeten zij een priester en een priesters, Simeon en Hanna. Om beurten mogen zij het kindje even vasthouden. Je kunt dit zien als het opdragen van de nieuwgeborene aan God en de wereld. Het kindje wordt in de openbaarheid gebracht, in het licht gezet.
Christendom en de natuur
Als je deze tijd van het jaar, koud en guur maar ook met sterker wordend licht, met het christelijke verhaal wilt verbinden dan klopt dat aardig met elkaar. De natuur wordt in het licht gezet, mag weer gaan stromen. Wijzelf ook na de lange winter. Echt, de lente komt eraan! Maria Lichtmis en Imbolc symboliseren voor mij de naar buiten stuwende levenskracht die weer in ons allemaal terugkomt na een winter van inkeer.
Pannenkoeken eten
Weet je wat ik afgelopen zaterdag heb gedaan om dit gebeuren te vieren? ’s Ochtends een Imbolc visualisatie van de CD van Femke Bloem. O, inzichten weer! En vooral verwondering van wat er allemaal naar boven komt aan beelden.
’s Middags naar een klassiek, gratis concert in de Onze Lieve Vrouwe Basiliek hier bij ons in Zwolle. Daarna op de fiets naar huis gezwoegd. Tussen de natte sneeuwvlokken door opgemerkt dat het inderdaad al veel langer licht is. Pannenkoeken gegeten (4st.), want dat is in onze contreien heel lang de gewoonte geweest met Lichmis. In het plaatsje De Lichtmis bij Staphorst, is een truckerrestaurant waar je nog steeds pannenkoeken kunt eten. Pannenkoeken eten was heel vroeger bij de boeren ook al een traktatie. Na de lange winter was er altijd nog wel wat meel, een ei, wat melk, spek en stroop in huis om lekker te smullen!
Als je goed kijkt op de icoon dan zie je dat de dame links een mandje vasthoudt dat uit Keltisch vlechtwerk gemaakt lijkt!