Als je met een wit waskrijtje op een wit papier tekent zie je niets. Als experiment ben ik dat gaan doen en ik vond er inderdaad niet veel aan. Met de zwierezwaaiende krullen en lijnen die ik plichtmatig tekende hield ik al gauw op. Omdat ik niet zag wat ik tekende, ik had geen houvast.
Fase 2 was een kleur ecoline uitzoeken en het hele vel ermee vol schilderen. De gele kleur bracht de witte lijnen aan het licht. Daarna sommige stukken accentueren door met andere kleuren te gaan inkleuren. Toen ik klaar was vond ik het resultaat nog steeds zozo.
Een feestje
Maar toen begon het feestje! Ik was even wat anders gaan doen en daarna opnieuw naar de tekening kijkend zag ik ineens wat een zachtheid er was. Wat een mooie lamp staat daar en wat vriendelijk schijnt ze naar de vlieger die daar gevloerd op de grond ligt. De vlieger heeft wel heel dunne beentjes, geen wonder dat ze niet kan vliegen. De lamp lijkt op de lamp in mijn huiskamer. Gaat het hier over inrichting, niet zozeer van mijn huis, maar wel van mijn leven? Ook moest ik denken aan het sprookje van Sneeuwwitje: ‘Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste van het land?’ De lamp / zon / bloem staat aan de kant van het verleden en kijkt naar het heden. Toch lijkt het ook een beetje of de lamp naar het verleden kijkt (het verleden is altijd links). En ook, als ik door m’n oogharen kijk lijkt het wel of de vlieger toch van de grond komt en gaat zweven.
De lamp doet me ook denken aan een foto op de voorkant van een boek over verdwijnende inheemse stammen Before they pass. Nog niet alles wat de tekening doet vermoeden is tot uitdrukking gekomen.
Toekomst kijken
Wat ik zo leuk vind om te vertellen is dat ik deze tekening in december 2018 heb gemaakt. Nu, bijna een jaar later, vraagt Marjoleine Dijk van www.helendeplanten.nl me of ik met haar wil meewerken aan een nieuwe workshop van 5 dagen. Zij doet daarin dan het plantengedeelte en ik vul aan met een sprookje met bijbehorende intuïtieve tekenopdracht. Zat dat al in deze tekening verstopt of niet? ‘Spiegeltje, spiegeltje ….’
Er was ook nog iets wat niet zo leuk was: een week nadat ik de tekening had gemaakt ben ik thuis flauw gevallen. De vlieger die dunnetjes op de vloer ligt. De vriendelijke, vrouwelijke huisarts die door een lamp naar al dat bloed op m’n arme hoofd kijkt. Veel bloed voor zo’n klein sneetje zeg. Het is geplakt en verder niets aan de hand, behalve de schrik. Ook dit ongelukje was al in de tekening te zien.