In Tussen Kunst en Kitsch kwam afgelopen week iets voorbij waar ik nog nooit bij stilgestaan had. Iemand had een bronzen waterkan uit de vroege Middeleeuwen bij zich. Het was door zijn bouwvakkende vader uit de grond gedolven tijdens een nieuwbouwproject. De K&K expert was opgetogen en vertelde dat zo’n kan ook in de 14e eeuw al een kostbaar bezit voor de eigenaar was. Daarom is de kan uitgerust met zgn. klauwpoten, een soort leeuwenpoten. En heeft de tuit de vorm van een drakenkop.
Wat ik zo intrigerend vind, is dat hier duidelijk sprake is van energetische bescherming en gaat het niet in de eerste plaats om decoratie. Dieven worden op afstand gehouden met nep-leeuwenpoten en een enge draken- of hondenkop. Ik wist niet dat dit ook bij gebruiksvoorwerpen werd toegepast. Van vuurspuwers op kerken en kastelen had ik natuurlijk al wel gehoord, maar dit is voor mij nieuw. Ook wist ik eigenlijk niet dat zelfs rond 1300 nog met deze energieën werd gewerkt. Ik dacht dat dat alleen gebeurde zo in de tijd voor onze jaartelling. Naïef van me, want ook in deze tijd (en in de toekomst) wordt hiermee gewerkt. Alleen is dat niet meer zo bekend en gebeurt het meer onderhuids, energetisch zeg maar.
Nog even over de bescherming van kostbare gebruiksvoorwerpen: zou dat de reden zijn dat antieke meubels vaak van die rare leeuwenpoten hebben? Nooit over nagedacht, maar het kan maar zo! Dan zou het in de loop van de eeuwen geëvolueerd zijn van energetisch nut naar versiering naar afschaffing, we doen nu Ikea.
