Blogs over mijn coachingspraktijk of over therapeutische kwesties. Ook worden blogs over ziek zijn en vage klachten opgenomen. Therapeutische inzichten van mijzelf en anderen zijn soms interessant om te lezen en voegen kennis toe.
Vlak voor Oud en Nieuw 2023 maakte ik een Intuïtieve Tekening. Ik had er geen idee van wat ik zou gaan tekenen. Uiteindelijk heeft mijn tekenhand er deze tekening van gemaakt en kwamen onbewuste zaken naar boven. Bij Intuïtief Tekenen is belangrijk wat je eigen associaties bij de tekening zijn. Belangrijker dan algemene waarheden, hoewel die in de 2e plaats zeker meedoen.
Maar eerst je eigen associaties. Wat voor mij het belangrijkst is is het baby’tje dat vrolijk de waterbaan afglijdt, zomaar het donkerblauwe diepe water in. Dat baby’tje ben ik. Het babietje is een mobiel element in de tekening, het kan bewegen en doet dat ook. Ze beweegt naar de rechterkant van de tekening – de toekomstkant. Oho, gaan er dingen veranderen in diepere zin?
Wat me ook opvalt is dat er in het midden van de tekening (hier en nu) een grens is tussen land en water. Baby gaat de grens over. Juist in grensgebieden gebeuren spannende dingen.
Is de waterbaan een glijbaan? Of een waterboom (wilg)? Of een rivier? Als je iets vanuit meerdere posities kunt bekijken, dan wil de tekening je veel vertellen. Is het een glijbaan, dan kijk je vanuit een laag standpunt, je zit op je hurken. Is het een boom, dan sta je rechtop. Is het een rivier, dan zweef je hoog in de lucht.
Links (verleden) zie ik een soort festival der zielen. Rechts is een watervogel die haarscherp een lekker hapje in de diepte ziet.
De grote oranje bol zweeft boven het water en staat op het punt om te water gelaten te worden. Oranje? Waar staat dat voor jou voor?
Er is trouwens een duidelijk zwak punt in de tekening. Iets in de tekening is onaf. Zie jij wat dat is? En kun je zien wat heling gaat geven?
Deze intuïtieve tekening heb ik op 28 september 2021 gemaakt. Mijn eerste indruk toen ik het eenmaal getekend had: het is een nar, een zot. Een Soefi-derwish die dansend, met gesloten ogen door de wereld gaat. Die gewoon zijn neus achterna gaat.
Tekentaal Je ziet dat de androgyne figuur danst en vrolijk en vrij is. Maar helaas, de schoenen zijn veel te groot en te zwaar. Ze lijken op zware keien (Hunebedkeien of van Stonehenge afkomstig). De veters heb ik als kruisjes getekend. Kruizen in een tekening betekenen altijd spanning, zwaarte, ruzie. De danser komt eigenlijk niet vooruit. Maar kijk dan eens naar de vrouwelijke figuur die nog in de schaduw staat. Zij heeft haar zachte armen weliswaar gekruist, maar drukt geen spanning uit, ze is zacht. Ze reikt uit naar de dansende figuur. Is helpend, wil de harde kruisen verzachten. Ze staat aan de toekomstkant, dus dat is iets wat nog staat te gebeuren. Repelsteeltje reikt ook naar haar uit.
Thema van het verhaal Het thema van Repelsteeltje is ‘Wie ben ik? Wat is mijn naam, mijn innerlijke naam. Ook al ben je je dat niet bewust terwijl je tekent, het thema komt er toch uit. Vind je dat niet prachtig? Is het niet verhelderend en bemoedigend ook? Zo’n tekening wijst je de richting aan waarin je dient te dansen. Een dienende tekening…
Zonnelijnen Als je de schaduwen van beide figuren volgt, dan kom je uit bij de lichtbron. Een lamp of nog liever de zon. Zie je dan dat het centrale punt in het zuidoosten staat? Dat is de plaats waar de zon opkomt tijdens de winterzonnewende.
Wat nog meer? Er is nog zo veel meer uit deze tekening te halen. Kijk er naar en zie wat er naar je toekomt. Want dat zijn thema’s die jouzelf aangaan. Is dat niet fantastisch? Je mag me er ook over schrijven, dat zou ik leuk vinden. Vaak geef ik een Workshop Intuïtieve tekening maken van Repelsteeltje. Kijk in de Agenda.
Tegen de avondschemering kun je grote groepen zwermende vogels zien. Een prachtig gezicht. Ze doen dat boven hun slaapplaats om daar op een gegeven moment neer te strijken. Zodra ze te ver van de slaapplaats wegvliegen draaien ze vliegensvlug om. Dat zorgt voor mooie wervelingen en verdikkingen in de zwerm.
Wave Hoe komt het eigenlijk dat ze niet botsen? Jeanet Hemelrijk (RUG) heeft dat onderzocht en ontdekte dat elke vogel zijn zeven buren continue in de gaten houdt. De vogel heeft verbinding met alle zeven vogels om zich heen en dat zorgt dat hij op gelijke afstand van de buren blijft. Er zit een vertragingsfactor in omdat de vogel alleen reageert op de beweging van zijn buur en niet op wat er verderop gebeurt. Elke vogel doet dat en op die manier krijg je geen botsingen, terwijl ze toch heel snel vliegen. Ik moet denken aan de wave in een stadion, hetzelfde principe. Zonder dat er een leider is beweegt iedereen zich in dezelfde richting. Waarschijnlijk keren ze aan de rand van hun territorium intuïtief om. Een minder bekende atmosfeer, niet hun eigen nestgeur. Het is een harmonieuze vlucht, ook uit voordeel geboren. Samen vliegen vergt minder energie en voor roofvogels is het moeilijker om in een zwerm een lekker hapje te scoren.
Hieronder foto’s van een samenscholing, kuddegedrag en een plaag, het kan allemaal.
Zijn er vergelijkbare situaties in de mensenwereld? Op het eerste gezicht gedragen wij ons niet zo. We zijn wel sociaal, maar toch ook individu, erop gesteld onze eigen beslissingen te nemen. Wel zijn we in staat als één man verblind achter een leider aan lopen, maar bij de zwerm is geen leider. Op een dieper niveau komt bij ons ‘2 zielen, 1 gedachte’ natuurlijk voor, elkaar aanvoelen, telepathie. Soms is ook de tijd rijp voor iets. Dan zijn meerdere mensen, onafhankelijk van elkaar, tot de conclusie gekomen dat een project begonnen kan worden. Ontdekkingen die op verschillende plaatsen in de wereld tegelijkertijd worden gedaan. Het gaat dan meer om de denkwereld of de ideeënwereld, niet zozeer om fysiek allemaal dezelfde kant op te rennen.
Familiedynamiek Ook kennen we de speciale dynamiek onder groepsleden die bij elkaar horen. Bijvoorbeeld in families. ‘Zo doen wij dat nu eenmaal. We zijn dat zo gewend van huis uit.’ Of in organisaties. Dan spreek je van de bedrijfscultuur. De gewoonte om je als professional alleen met je voornaam voor te stellen, vind ik er zo een. Ik ondervond dat pas nog in een zorginstelling waar ik als mantelzorger voor de eerste keer kwam. Iedereen met een verpleegjasje aan stelde zich netjes aan me voor. Maar wel alleen met de voornaam. Ik had geen idee van hun functie en voelde me een dolende onder zienden. Daarbij kwam ook nog dat de afkortingen me om de oren vlogen.
Verstoringen in het systeem Psycholoog Anne Masten deed onderzoek naar grote rampen in de geschiedenis, zoals de Tweede Wereldoorlog en de orkaan Katrina in de VS. Kenmerkend is dat meerdere systemen tegelijkertijd uit balans raken waardoor veel mensen in de knel komen. Corona is in zekere zin vergelijkbaar. Familieroutines, schoolroutines, financiële zekerheid: allemaal ontwrichte systemen die een enorme impact hebben. De zwerm die plotsklaps en masse van richting verandert en een verdikking te zien geeft. Paniek en chaos.
Herstel Het hangt van de veerkracht van zo’n systeem af of het zich kan aanpassen en daardoor herstellen. Is de familiesfeer goed? Is er gewoonlijk harmonie? Zijn er voldoende financiële buffers om de klap op te vangen? Vertrouwt men elkaar? Word je gesteund door je omgeving? Bij Covid-19: vertrouw je de overheid, waardoor je de beperkende maatregelen wil opvolgen? Het zijn factoren die meespelen en de uitkomst van herstel bepalen.
Ik vind het altijd leuk hierover te filosoferen. Wat beweegt mensen en zijn er parallellen in de dieren- of plantenwereld? Een community van mensen of een dierenzwerm. Gezamenlijk ben je sterker dan ieder voor zich. Zoek daarom zoveel mogelijk je soortgenoten op, je eigen mensen. Misschien is het je familie, maar het hoeft niet per sé. Het gaat erom dat je je prettig voelt, dat je erbij hoort. Dat de neuzen dezelfde richting opstaan, zeg maar.
Ik heb gisteren een intuïtieve tekening gemaakt van
Doornroosje. Het is een draak van een tekening qua tekentalent geworden,
maar een juweel qua intuïtie vind ik wel. Als je het leuk vind hoe dat werkt?
Lees verder….
Analyse Links, aan de kant van het verleden, zie je symbolisch de 12 feeën. 12 gouden bordjes ieder met hun roze hartenwens voor het babyprinsesje.
De boze 13e fee uit haar wens met een rune-achtig nazi
symbool. Ik wilde dit feeën tafereel mooi tekenen, want wanneer krijg je nou 12
feeën aan je wiegje? Maar het resultaat is een stijf en dwingend geheel
geworden. De koning en de koningin heb ik wel zacht en lief kunnen tekenen.
Spinnewiel wordt zonnerad Het bruine spinnewiel met de 6 spaken (en de druppels bloed op de grond) heb ik getekend voordat ik aan het kasteel begon. Toen het kasteel er eenmaal was kreeg het pijnlijke spinnewiel zomaar ineens de functie van zonnerad! Blijkbaar krijg ik eerst de pijn, maar komt daarna toch de zon.
Je ziet aan de kasteeldeur dat die nog niet de grond raakt.
Hij is nog verborgen achter de rozenhaag. Je kunt het ook zien aan de slapende
/ voor dood liggende Doornroosje. In haar figuur kun je een lemniscaat
ontdekken die nog niet helemaal volledig is.
De man in het verhaal Ik heb haar een turkooizen ketting gegeven, of is het meer de stethoscoop van een dokter? De prins is helemaal turkoois. Zou dat een mannelijke partner worden? Een liefdespartner? Of is het mijn eigen mannelijke kant – iets gaan neerzetten? Ik heb de slapende prinses een beetje bloed aan haar vinger gegeven, ze heeft zich immers geprikt. Maar nu zie ik dat ze een rode roos in haar hand heeft, ter hoogte van de intimiteitszone. Ontmaagding is ook nog een woord dat bij me opkomt.
Waar wil je het liefste zijn? Als je me de vraag stelt waar ik het liefste zou willen zijn in de tekening dan word ik sterk naar een punt getrokken. En dat is vlakbij de deur van het kasteel. Daar tegen die muur is het lekker warm en schijnt de zon en is het liefelijk en koesterend.
Ik heb nu zo ongeveer de helft van de tekening geanalyseerd
en zou nog wel een tijdje kunnen doorgaan. Als jij nog wat opmerkt dan ben ik
er wel benieuwd naar…..
Snap je dat ik niet genoeg van intuïtief tekenen krijg? Het
geeft me zoveel inzicht in mijn levensweg.
Als je met een wit waskrijtje op een wit papier tekent zie
je niets. Als experiment ben ik dat gaan doen en ik vond er inderdaad niet veel
aan. Met de zwierezwaaiende krullen en lijnen die ik plichtmatig tekende hield
ik al gauw op. Omdat ik niet zag wat ik tekende, ik had geen houvast.
Fase 2 was een kleur ecoline uitzoeken en het hele vel ermee vol schilderen. De gele kleur bracht de witte lijnen aan het licht. Daarna sommige stukken accentueren door met andere kleuren te gaan inkleuren. Toen ik klaar was vond ik het resultaat nog steeds zozo.
Een feestje Maar toen begon het feestje! Ik was even wat anders gaan doen en daarna opnieuw naar de tekening kijkend zag ik ineens wat een zachtheid er was. Wat een mooie lamp staat daar en wat vriendelijk schijnt ze naar de vlieger die daar gevloerd op de grond ligt. De vlieger heeft wel heel dunne beentjes, geen wonder dat ze niet kan vliegen. De lamp lijkt op de lamp in mijn huiskamer. Gaat het hier over inrichting, niet zozeer van mijn huis, maar wel van mijn leven? Ook moest ik denken aan het sprookje van Sneeuwwitje: ‘Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste van het land?’ De lamp / zon / bloem staat aan de kant van het verleden en kijkt naar het heden. Toch lijkt het ook een beetje of de lamp naar het verleden kijkt (het verleden is altijd links). En ook, als ik door m’n oogharen kijk lijkt het wel of de vlieger toch van de grond komt en gaat zweven.
De lamp doet me ook denken aan een foto op de voorkant van een
boek over verdwijnende inheemse stammen Before
they pass. Nog niet alles wat de tekening doet vermoeden is tot uitdrukking
gekomen.
Toekomst kijken Wat ik zo leuk vind om te vertellen is dat ik deze tekening in december 2018 heb gemaakt. Nu, bijna een jaar later, vraagt Marjoleine Dijk van www.helendeplanten.nl me of ik met haar wil meewerken aan een nieuwe workshop van 5 dagen. Zij doet daarin dan het plantengedeelte en ik vul aan met een sprookje met bijbehorende intuïtieve tekenopdracht. Zat dat al in deze tekening verstopt of niet? ‘Spiegeltje, spiegeltje ….’
Er was ook nog iets wat niet zo leuk was: een week nadat ik de tekening had gemaakt ben ik thuis flauw gevallen. De vlieger die dunnetjes op de vloer ligt. De vriendelijke, vrouwelijke huisarts die door een lamp naar al dat bloed op m’n arme hoofd kijkt. Veel bloed voor zo’n klein sneetje zeg. Het is geplakt en verder niets aan de hand, behalve de schrik. Ook dit ongelukje was al in de tekening te zien.
Op het blog van Dick van den Dool las ik een lezenswaardig stuk. Allemaal ‘leer of onthoud dingen’ die je voor je eigen leven zou kunnen toepassen. Ik heb het met dank overgenomen voor mijn eigen blog:
Als je kiest voor een geestelijke weg is de eerste vraag of het nu past. Immers je staat nog met een voet in de materiële wereld en een voet in de geestelijke. Het is niet weggelegd voor eenieder om de geestelijke weg alleen te bewandelen. In oude tijden trok je je dan geheel terug in de natuur, op een plek, een klooster, of wat dan ook.
Een aantal fenomenen voor het geestelijke pad zijn nodig bij dit nieuwe pad en het heet Zelfbeheer:–
Bescherming
Reinigen lichaam door baden met zouten
Juiste voeding
Agendaloze momenten
Subtiele afvoer beheren
Loslaten tweemaal daags van projecties, emoties van anderen en negatieve verbindingen
Onderzoek van de haakjes: dat wat op je pad komt, ‘oude aantrekkingen
Aura- en lichtveld- en chakra beheer
Zo min mogelijk gebruik van technische apparaten in een natuurlijk huis in een natuurlijke omgeving
Juiste vrienden
Hoge mate van zelfvoorzienendheid
Herkenning van fenomenen in de wereld die zich ook manifesteren in je 3 D systeem
Geen negatieve reacties bewerken als er geen vraag is
Je bron, dat wat je als mediumschap bent eren.
Je bent op het geestelijke pad mogelijk een ‘ambassadeur’ van een rijk dat je niet in eerste instantie kent, maar dat er wel IS, een aspect of het totale hemelrijk
En vooral leuke dingen voor jezelf doen; minder met mensen
Ik wil er zelf nog aan toevoegen: Opladen in de natuur 1 x daags
Het mooie bij intuïtief tekenen is dat er op een makkelijke manier via je tekenhand onbewuste zaken naar boven komen, die dan zomaar op je tekenvel belanden. Bij intuïtief tekenen hoef je niet te kunnen tekenen, omdat tekentechniek onbelangrijk is. De tekening wordt een spiegeling van jou zelf en je issues van dit moment. Met kleurpotloden of bijenwaskrijt laat je ongemerkt heel wat van jezelf zien. De creatief coach die zich hierin gespecialiseerd heeft kan de tekening duiden en in samenspraak met jou de tekening lezen.
Een huis – boom – beest – mens tekening
Pas geleden heb ik met een groepje vrouwen een tekenavond in Zwolle gehouden. Als opdracht heb ik de dames gevraagd een ‘Huis-boom-beest-mens tekening’ te maken. Ooit heb ik er zelf ook zo één gemaakt. Zie afbeelding. Over zo’n tekening kan een tekencoach een uur en nog langer praten.
Uitleg van de tekening
Het huis Ik wilde een boerderij als huis tekenen, maar toen de tekening later in de groep werd besproken zag ik ineens dat het helemaal geen boerderij was. Ik had een heel groot huis getekend. Als zoiets gebeurt, dat je dus iets anders tekent dan je bedoeling was, dan zit daar een spanningsveld. Je hebt een verlangen, maar kunt er niet bij om wat voor reden dan ook. Hier zit een hulpvraag verborgen.
Een ander punt is wat het huis eigenlijk symboliseert. Is
het je er inderdaad om te doen zo’n groot huis te bewonen? Dat kan, maar het
kan natuurlijk ook dat je behoefte hebt om te groeien. Van boerderij naar groot
huis. De vraag is hoe je je wens omzet in werkelijkheid. De tekening kan je
helpen op de goede weg te raken.
De boom
De boom staat voor je psychische gesteldheid. De wortels geven aan of je goed geaard bent, sta je goed in de realiteit? De stam is je gevoel. Stroomt het lekker of is het maar een dunnig stammetje? De kruin verbeeldt je denken, je fantasie, je dromen.
Het dier
Mijn dier werd een haas. Hij is iets uit verhouding met de rest van de tekening, iets te groot. ‘Maak hem maar wat kleiner.’ Kijk verder naar de functies en eigenschappen van het dier. Welke functie vervult het dier voor de mens en wat is zijn functie in het eco-systeem? Hoe is zijn vacht? Voelt die lekker zacht aan of is-ie stug…. Bij de haas is vooral zijn snelheid van belang. Maar mijns inziens ook dat hij bejaagd wordt. Een haas heeft grote oren, kan goed luisteren. Mijn haas is behoorlijk alert. ‘Hoort hij het nou goed of niet?’
Mens
Dit is je zelfbeeld, zoals trouwens alles in de tekening jou zelf weerspiegelt. De jonge vrouw die ik getekend heb staat er vrolijk bij. Ze wijst met haar handen uitnodigend naar de toekomst (toekomst = rechts). Het lijkt wel of ze iets uit schopt, een soort klompschoen. De zon (God, kosmos) staat recht boven haar. Iemand uit de groep vond de jurk die ze aanheeft net een jasschort uit de jaren vijftig, een soort werkvrouw. Of is het eerder een deftig gewaad? Tekentaal is niet altijd eenduidig.
Zie je dat er veel op zo’n tekening is te zien? En dan heb ik nog maar de helft verteld! Woon je in Zwolle en heb je zin in een tekensessie? Meld je aan en zodra er weer een tekenavond is dan hoor je van me.
Het chronisch vermoeidheidssyndroom ME is erkend als ziekte. Eindelijk! Lang hebben de medici gedacht dat het allemaal maar tussen je oren zat en daarmee dus onzin. Het lijkt me geen pretje om voortdurend extreem moe te zijn en dan bovendien nog allerlei deskundigen om je heen te hebben die er niet in geloven. Dat is dan op twee fronten vechten tegen de bierkaai.
Ook als je niet direct in de zware ME categorie valt kun je toch last hebben van altijd moe zijn, chronische vermoeidheid op een wat draagbaarder niveau. Maar het is vervelend genoeg en kan je leven behoorlijk vergallen. Hier kom je dan op mijn terrein als therapeutisch begeleider. Want hoe kom je aan die vermoeidheid?
Het kan goed zijn dat je iets traumatisch wat ooit in je leven gebeurd is wegdrukt. Gebeurd is gebeurd, er is nu niets meer aan te doen! Het leven gaat door, nietwaar? De kwestie blijft daarmee onverwerkt en gaat ergens, heel diep in jouzelf, zijn eigen leven leiden. Het steeds maar wegdrukken kost eindeloos veel energie. Vind je het dan nog gek dat je steeds zo moe bent?
De kwestie is weliswaar onbespreekbaar geworden, maar wil toch gezien worden. Jammer voor jou en de jouwen, maar dit addertje zal vroeg of laat weer de kop opsteken. Helaas! Een woekerend, sluipend en zo goed als onzichtbaar ding dat aandacht vraagt en gezien wil worden. Is het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks, in de vorm van een ziekte bijvoorbeeld. Het kan ook zijn dat er een willekeurige aanleiding is waardoor je geraakt wordt en al je oude en nieuwe verdriet, het hele pakket zogezegd, in een keer naar buiten stroomt.
Het wordt tijd dat je serieus aandacht aan al die oude, onverwerkte rommel gaat geven. Het is tijd dat je jezelf bevrijdt van je sores. Kan dat dan? Ja, dat kan. Ik beweer niet dat er altijd een snelle oplossing voorhanden is. Mijns inziens helpt het al veel als je je bewust bent van wat er zich in jouzelf afspeelt. Dat zal je helpen om goede keuzes te maken. Ik denk dat hoe meer je je bewust bent van je kwetsbaarheid en ook van je talenten, hoe meer je in harmonie komt. Met je eigen eigen leven en daarmee met het grote alomvattende leven. Mooi, vind je niet?
Er is een prachtige autobiografie verschenen met familietherapeutische trekjes! Tara Westover groeide op in een Mormoonse familie in de VS. Vanaf het moment dat ze als wilskrachtige puber besloot om buiten de gemeenschap om onderwijs te volgen, begonnen de moeilijkheden met haar familie. Ze brak uit haar geestelijke (en soms ook letterlijke) gevangenschap en trok de wereld in. Op eigen kracht kwam ze terecht aan de universiteit van Cambridge. Ze brak met haar ouders en broer en ging haar eigen weg. Wat dat voor haar teweeg bracht beschrijft ze in haar boek ‘Leerschool’, dat inmiddels een wereldwijde hit geworden is.
‘Lang heb ik mezelf met woede tegen mijn familie beschermd. Woede die doorsijpelde in al mijn relaties.’
Tara: ‘Ik dacht dat ik moeite zou hebben met de nare herinneringen, zoals mishandeling. Maar juist bij dingen die ik mis uit mijn kindertijd begon het te haperen. De natuur rond ons huis in het voorjaar, het gepraat en gelach van mijn moeder als zij met kruiden in de weer was. Het kostte me minder moeite te accepteren dat mijn broer me heeft mishandeld, dan toe te geven dat ik mooie dingen heb verloren.’
Tara Westover
Leerschool
Uitg. De Bezige Bij
399 blz.
Vandaag heeft de webbouwer, Karin van de Brake, mijn site opgeleverd. Een mooie datum, 1 maart. Op naar de lente! Het maken van de site had ze zo voor elkaar.
Mijn besluit om met de coachingspraktijk van start te gaan is eigenlijk een reis langs al je chakra’s. Het begint met een idee, 7e chakra, nog zwevend in de ruimte. Ik had meerdere ideeën over de coachingspraktijk. Welke kies je wel en welke niet? Hoe zou ik vorm aan mijn praktijk gaan geven? Deze gedachten horen bij het 6e chakra, je derde oog, het is je intuïtie. Daarna komt het 5e chakra, het uiten, er bekendheid aan geven in je omgeving. Gaan staan voor wat je wilt: het begeleiden van anderen die wel wat hulp kunnen gebruiken omdat het niet zo goed met ze gaat (4e ofwel het hartchakra). Dan komt het 3e chakra, de zonnevlecht, de kracht die je ontwikkelt om een idee om te zetten in realiteit. Langzaam gaat het plan aarden, je houdt ervan, gaat je er steeds meer mee verbinden, 4e en 2e chakra; en dan komt het werkelijke neerzetten, je 1e of basischakra. Hoera, er is een kind geboren!
wegdrukt. Gebeurd is gebeurd, er is nu niets meer aan te doen! Het leven gaat door, nietwaar? De kwestie blijft daarmee onverwerkt en gaat ergens, heel diep in jouzelf, zijn eigen leven leiden. Het steeds maar wegdrukken kost eindeloos veel energie. Vind je het dan nog gek dat je steeds zo moe bent?
Tara Westover