Zo zou je de Onze Lieve Vrouwe Basiliek, de Peperbus, wel kunnen noemen. Als maagdelijke moedergodin spreidt Maria haar vleugels over Zwolle uit. Ik liep gisteren de kerk in en direct viel me de ruimtelijkheid van het koor op. Er was ruimte, vrijheid en openheid, ballast viel van mijn schouders. Ik voelde me rijk, er was verdieping en vreugde. Opvallend genoeg was de Noordzee er ook, misschien omdat Maria beschermster van de zeevarenden is? Ze staat op de maansikkel, maar je kunt het maantje ook zien als de dwarsdoorsnede van een schip. Zie je wat een grote Godin ze is?
Heet ze alleen Maria of ook Demeter en Isis? ‘Vruchtbaarheid.’ Er lijkt in deze kerk wel zeker een verband te zijn met vruchtbaarheidsrituelen. Maar hoe en wat precies is me niet duidelijk. De Zon is er ook, want waarom spreekt ze anders mijn naam zo langzaam uit? Ra is de Egyptische zonnegod. Het heeft een reden.
De Godin vertelt: ‘Ik ben van alle tijden, The-ra.’
Als de basiliek de Vrouwe van de stad is, dan is de Grote of St. Michaelskerk de mannelijke pendant. In die kerk huisde vroeger het machtscentrum van de stad. Daar hadden de regenten hun eigen bank. Kerk en staat waren nog niet zo strikt gescheiden als nu. De basiliek van nu is in 1399 als kleine Maria-kapel begonnen aan haar christelijk bestaan. Of er daarvoor al een heiligdom was weet ik nog niet zeker, maar de zoektocht gaat door, want ik heb al wel aanwijzingen gekregen.
Op onderstaande tekening van Gerard ter Borch (1630) zie je helemaal links de toren van de Peperbus en iets rechts daarvan de hoge spits van de Michaelskerk. Zó dicht bij elkaar….. ja, dat gaat natuurlijk niet.
Hoewel ik het buiten de kerk, op de Ossenmarkt, bij mijn vorige bezoek niet direct een fijne sfeer vond, is dit wel het geval binnen in de kerk. Vrouwelijk, kleurig, hoog, warm… zo zou ik de sfeer wel willen omschrijven.
Wil je reageren op dit blog? Dat zou leuk zijn! Je kunt het doen via de Contactpagina.
Wil je meer lezen over dit onderwerp? Lees dan Ossenmarkt en Peperbus