Wat vind je van deze Valeriaan tekening? Ik tekende eerst de fysieke plant, dus hoe ze er uit ziet op het eerste gezicht. Daarna heb ik in 1 lijn gedachteloos haar wezen er doorheen getekend. En hier is ze dan! Een liefdevol vrolijk wezentje. Twee fysieke bladstengels doen mee in de esoterische Valeriaan, zie je dat? Ze zijn de lachende mond. Verbinding tussen fysiek en esoterie.
In de vroege Middeleeuwen zag de IJsselzone bij Zwolle er heel anders uit dan nu het geval is. Het was een langgerekte zandrug, waarschijnlijk ontstaan door opstuwing van de grond door een enorme Scandinavische gletsjer. Die zandrug kun je hier en daar nog zien omdat er kleine hoogteverschillen zijn. Maar vroeger, in voor-christelijke tijden, was het terrein wel zo’n 1 à 2,5 meter hoger dan nu en veel geaccidenteerder, het was bijna heuvelachtig. Door erosie en vooral door afgraving is dat zo goed als verdwenen.
Namen van buurtschappen
Als je het grote boek van Jan ten Hove ‘Geschiedenis van Zwolle’ leest dan zie je dat de uitgang –lo in een plaatsnaam licht loofbos betekent. Maar ook –le betekent dat, het is een verbastering. We kunnen er van uitgaan dat Oldeneel vroeger Oldeneele heette. Je ziet dan dat de drie buurtschappen in loofbos zijn ontstaan. Wie had dat gedacht? Als klein kind leerde ik dat Schelle komt van scheef, schele. Zou het niet aannemelijk zijn dat die bossen op schuine hellingen lagen?
Groei van de stad
Hoe komt het dat het bos, op een paar kleine stukjes na, is verdwenen? Ik vrees dat de groei van de stad de reden is: er was behoefte aan hout voor huizenbouw en aan steeds meer voedsel. Bos kon niet voorzien in de behoefte aan voedsel, dus werd het ingeruild voor akkerbouw en weiden. Het hout werd door al die stedelingen ook gebruikt als brandhout. Logisch allemaal, de mensen in Zwolle hadden het in die tijd hard nodig. Je haalde de materialen nog niet ver weg, niet uit andere regio’s, laat staan uit het buitenland. Men haalde de spullen gewoon uit het omringende gebied.
Heraanplant
En zo is bos nu bijzonder schaars geworden en worden we ons steeds meer bewust dat we het nodig hebben om te herademen: bijkomen van alle hectiek en goed voor het klimaat. Ik hoop dat er ook in onze IJsselzone ooit weer heraanplant komt. Ooit… maar liever nu!
Geloof je in vorige levens? Dan kan het volgende interessant zijn. Het blijkt dat ik al twee eerdere incarnaties op Schellerberg (in Zwolle) heb gehad. De eerste keer omstreeks het jaar 1200 van onze jaartelling, de tweede keer in circa 1700. En nu dan dus weer voor een derde keer. O, zo kan dat dus gaan…
Je zou kunnen zeggen dat het de eerste keer ging om het opgaan. Het gebied in Schelle was in opbouw. De IJssel werd langzamerhand bedijkt, landbouw werd steeds beter mogelijk, er ontstond nieuw land. De tweede keer was het blinken. Inderdaad werd in 1740 het Grote Huis gebouwd, ik was de eerste vrouwe van het nieuwe landhuis. En dan nu, in dit huidige leven, de tijd van verzinken. Het landgoed is nog wel in onze familie, maar het Grote Huis niet meer. Een van de belangrijkste onderdelen is niet meer van ons.
Het gekke is dat ik ook in dit leven tot nu toe al twee keer op Schellerberg heb gewoond. Ik ben er in 1957 geboren (opgaan) en daarna verhuisd. Ben er in 1992 teruggekomen om het voormalige koetshuis te verbouwen tot vergaderaccommodatie en therapieruimte en was er ook mede-directeur (blinken). Ben vervolgens vertrokken en kom er sinds enige tijd opnieuw veel terug. Maar nu om de vrouwelijke, subtiele aspecten van natuur en landschap te ontdekken. Zo zie ik mijn eigen ‘verzinken’ . Meer in de zin van achterover zinken in de kussens. Ontvangen, ontvankelijk zijn. Niet meer op een mannelijke manier zaken te hoeven neerzetten. Ik hoef geen koetshuis meer te verbouwen, hoef geen directeur meer te zijn, laat staan een groot en statig huis te bouwen. Het mannelijke mag naar het vrouwelijke transformeren. Mijn vorige levens op Schellerberg hebben me duidelijk gemaakt waarom het me tot nu toe niet gelukt is om Zwolle te verlaten. Schellerberg is mijn passie en het is mijn levensdoel. Nog steeds!
De zon verzacht, de maan komt op
Als je meer informatie wilt over mijn activiteiten dan kun je me via Contact een bericht sturen.
Het mooie bij intuïtief tekenen is dat er op een makkelijke manier via je tekenhand onbewuste zaken naar boven komen, die dan zomaar op je tekenvel belanden. Bij intuïtief tekenen hoef je niet te kunnen tekenen, omdat tekentechniek onbelangrijk is. De tekening wordt een spiegeling van jou zelf en je issues van dit moment. Met kleurpotloden of bijenwaskrijt laat je ongemerkt heel wat van jezelf zien. De creatief coach die zich hierin gespecialiseerd heeft kan de tekening duiden en in samenspraak met jou de tekening lezen.
Pas geleden heb ik met een groepje vrouwen een tekenavond in Zwolle gehouden. Als opdracht heb ik de dames gevraagd een ‘Huis-boom-beest-mens tekening’ te maken. Ooit heb ik er zelf ook zo één gemaakt. Zie afbeelding. Over zo’n tekening kan een tekencoach een uur en nog langer praten.
Het huis
Ik wilde een boerderij als huis tekenen, maar toen de tekening later in de groep werd besproken zag ik ineens dat het helemaal geen boerderij was. Ik had een heel groot huis getekend. Als zoiets gebeurt, dat je dus iets anders tekent dan je bedoeling was, dan zit daar een spanningsveld. Je hebt een verlangen, maar kunt er niet bij om wat voor reden dan ook. Hier zit een hulpvraag verborgen.
Een ander punt is wat het huis eigenlijk symboliseert. Is het je er inderdaad om te doen zo’n groot huis te bewonen? Dat kan, maar het kan natuurlijk ook dat je behoefte hebt om te groeien. Van boerderij naar groot huis. De vraag is hoe je je wens omzet in werkelijkheid. De tekening kan je helpen op de goede weg te raken.
De boom staat voor je psychische gesteldheid. De wortels geven aan of je goed geaard bent, sta je goed in de realiteit? De stam is je gevoel. Stroomt het lekker of is het maar een dunnig stammetje? De kruin verbeeldt je denken, je fantasie, je dromen.
Mijn dier werd een haas. Hij is iets uit verhouding met de rest van de tekening, iets te groot. ‘Maak hem maar wat kleiner.’ Kijk verder naar de functies en eigenschappen van het dier. Welke functie vervult het dier voor de mens en wat is zijn functie in het eco-systeem? Hoe is zijn vacht? Voelt die lekker zacht aan of is-ie stug…. Bij de haas is vooral zijn snelheid van belang. Maar mijns inziens ook dat hij bejaagd wordt. Een haas heeft grote oren, kan goed luisteren. Mijn haas is behoorlijk alert. ‘Hoort hij het nou goed of niet?’
Dit is je zelfbeeld, zoals trouwens alles in de tekening jou zelf weerspiegelt. De jonge vrouw die ik getekend heb staat er vrolijk bij. Ze wijst met haar handen uitnodigend naar de toekomst (toekomst = rechts). Het lijkt wel of ze iets uit schopt, een soort klompschoen. De zon (God, kosmos) staat recht boven haar. Iemand uit de groep vond de jurk die ze aanheeft net een jasschort uit de jaren vijftig, een soort werkvrouw. Of is het eerder een deftig gewaad? Tekentaal is niet altijd eenduidig.
Zie je dat er veel op zo’n tekening is te zien? En dan heb ik nog maar de helft verteld! Woon je in Zwolle en heb je zin in een tekensessie? Meld je aan en zodra er weer een tekenavond is dan hoor je van me.
Magische toverschalen
Gisteren was ik bij een lezing over magische toverschalen! Hoe spannend wil je het hebben? Joodse volkeren in het Nabije Oosten gebruikten ze in de Late Oudheid als amulet en zetten ze in hun huis. Meestal met een defensief doel, dus ter bescherming van jezelf of van je huis. Maar soms ook waren ze agressief bedoeld, om een ander schade toe te brengen.
“In de naam van de Eeuwige wens ik al het goede voor mijn ouders, voor mijn vrouw en kinderen en voor al mijn vrienden.”
Hoe ging dat dan in z’n werk met die witte magie (over de zwarte heb ik het niet, uitbannen maar!)? De magiër bakte een schaaltje en daarin schreef hij spiraalsgewijs een bezwerende tekst. In het Aramees, want dat was de taal. Soms liep de tekst als het ware uit het schaaltje zo de lucht in. De schalen werden op verschillende plaatsen in het huis gezet. Blijkbaar om alle ruimtes te beschermen. Het deed mij denken aan oude gebouwde huizen, waarvan de hoeken soms op de windrichting staan. Zo gebouwd om onheil, kwade geesten, demonen af te weren, want de hoeken vormen als het ware pijlpunten om in alle windrichtingen af geschoten te kunnen worden. Een mooi staaltje vormentaal.
Grondsoort en klimaat
De toverschalen zijn jammer genoeg niet in onze streken gevonden. Maar dat wil niet zeggen dat ze hier niet gebruikt zijn, het zegt alleen dat de grondsoort en het klimaat in Syrië en Irak het mogelijk maken dat zulke terracotta schalen kunnen overleven.
Wervelende teksten
Het was een erg interessante wetenschappelijke lezing door mevrouw Dr. M.L. Folmer van de Universiteit van Leiden en van de VU. Ze behandelde de klare feiten en liet vage interpretaties achterwege. Erg verfrissend en fijn! Neemt natuurlijk niet weg dat ik er nu zelf wel op los ga interpreteren, dat begrijp je wel. Wat te denken van de tekst die uit het schaaltje loopt? Ik zou zeggen dat het de energie van de tekst is, die al wervelend zijn weg vindt. Er komt vast nog meer bij me boven, maar dat heeft even tijd nodig.
De lezing werd gegeven in de loge van de Vrijmetselarij in Zwolle en ging uit van de vereniging Ex Oriënte Lux.
